Hey İstanbul,
Gecelerin çoğaldıkça her bir sayfaya seni yazmak,
Çizmek istedim seni.
Vazgeçtim sonra.
Beni bu şekilde anlayamazsın,
İçime yağdırdığın yağmur,
Getirdiği her umut sesini duyuramayandı.
İçimdeki benin hasret kokan toprağında,
Hep bir tohumsun,
İstanbul.
Uğruna şiirler yazılan, türküler söylenen,
Kınalar yakılan İstanbul.
Gecelerin çoğaldıkça sana güleceğim,
Şiirlerimle boy atacaksın.
Bakışlarımın altında ezileceksin.
Ama geceler çoğaldıkça sen benden hep kaçacaksın,
Bir çocuk büyüteceğim sonra, bağrında.
Soluklarımı sakladığım yarınlarına.
Garip bir sevdasın ki sensiz olmuyor.
Sen sonu olmayan bir hikaye,
Firari yüreğim kahraman.
İstanbul ahh,
Canımı acıttın,
Amansızca terkedilişleri anımsattın bana.
Senden istediklerim bunlar değil.
Sana gelişimi duymuyor musun,
Kendimi bilmediğim yerlerinde buluyorum,
Oysa 17’mde tanıştım seninle.
Bir hayalin peşinde miyim ne!
Geride bıraktığın ayak izi,
Seni çiziyorum İstanbul,
İst an bul...
Seni yazıyorum.
Canımı acıtan tatlı bir sevdasın sen.
Sen var ya sen.
Kayıt Tarihi : 20.4.2006 13:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kınalar yakılan İstanbul.
Gecelerin çoğaldıkça sana güleceğim,
Şiirlerimle boy atacaksın.
harika şiir yüreğinize sağlık.
TÜM YORUMLAR (1)