Özgürken Hapsolmak Şiiri - Onur Yiğit Aras

Geldim evvel bir yaşamdan.
Ne o şamdan?
Korkma yanımda.
Karanlık benim bu odada.

Hem bıçağım ben.
Hem yara.
Hem kurbanım ben.
Hem cellat.

Ezen ve ezilen aynı çarkta.
Otur karşıma.
Sarhoş olmalı tenha bir sokakta.
Konuşacağız o anda.

Bahset bana derdinden.
Benim yaram çok derinden.
Anlatamam ben.
Sil göz yaşını silelim beraber yasını.

Sormasana beni, sorma.
Doğarken öldüm ben.
Yaşarken topraktı evim.
Karanlığım topraktan.

Yazmaya başladığım gün.
İlk içtiğim gün.
Al sarhoş olucaz bugün.
Yazıcaz ben ölünce okusunlar.

Okunurmu, dokunurmu bilmem?
Yaşamadım hiç ben.
Yaşayanlar nasıl hissederler bilemem.
Özgürken hapsoldun mu sen?
Anlayamazsın beni bu yüzden...