Adı konulmamış sevda yürekte,
Tarifsiz adresler gibi başı boş...
Uzak diyarlarda hikayeleri yazılmış.
Dedem korkutu kıskandırır
Gün doğdu keder uyandı.
Ağladı sessizlik, gölgelere sığındı.
Kelimelere sığmadı sevda,
Mevsimler döndü, soğudu sokaklar.
Karardı yürek, karardı umut.
Gözlerimi yumdum taş duvara
Yazayım diyorum sevdaları özlemi
Koyayım bir köşe başına aşkı
Kelimeler bir araya gelmiyor
Saklanmış her biri gölgelere
Yıldızların parladığı gecede
Yalnızlıklarım düşüyor aklıma
Her rüyanın bir sonu var
Bazen uyanır gülersin ...
Mutluluk kırıntıları göz kapaklarında
Dudaklarında huzurun kıvrımları
Bazen uyanır korkarsın...
Gözlerinde ürperti
Uzak diyarlara yol alır sevda
Kokusu rüzgara sinmiş yalnızlığın
Koşar ardı sıra sevdanın
Ne mavi gök yüzü huzur verir
Ne güneş yakar tenini
Değmez inan üzülmeye
Minnacık bir serüven hayat
Yollar zaten hiç düz değil
Kavisler kadar rampası var
Hiç düzlükler de rahatlayamazsın ki
Hah dediğin de bir dağ karşın da
Sensizliğe kelimeler anlamsız gelse de
Sensizlik senden geldiği için kabulüm
Bilirim ki bu karanlığın ardı şafak
Ve bu şafak bilinmezliklere kucak açacak
Bir gün elbet uzak şehirlerden
Beyaz güvercinlerle gelcek haberin
Uzaklar da yalnızlık
Karanlık gece, sabah olmak bilmez.
Eskilerden gelen bir rivayet,
Aşk adına işlenmiş nakışlar,
Anadolu da susuz tarla.
Ak deniz de ufuk çizgisi,
Son gece bekleyişiydi sevdayı
Bu gece en son gece
Karşılaşmak için sabah olmadan
Umutsuzdu bekleyiş
Karanlıklar içinden sen çıkana kadar
Ayrılıklara kardeş bir sevda
Tez unuttuk
Bir kış sabahı patlayan bombayı
Cansız yatan bedene işleyen soğuğu
Mendirek olmasa da sağlam bir köşe taşını
Karanfillerin boynunu büktüğü, o pazarı
İsmine inat uğursuz da olsa hayat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!