Özgür Kuş... Şiiri - Hatice Elveren Peköz

Karakışların ardından açan bir kardelendi yüreğim.
Akdeniz’di dalgalı saçlarımda.
Alaca akşamların bir yerinde öylece,
Fısıldarken sevgiyi sessizce,
Bir ses vardı yüreğimde,
Haykırdı durdu yıllarca!
Dinmedi çığlıkları, bitmedi her nedense.

Kara kışların ardından kardelenler açtırıyordu yüreği.
Ama son bulmadı kederim hiç.
Dinmedi çığlıkları yüreğinin, her nedense?
Zamansız- mekânsız her yerde,
Dünyama girivermişti sessizce.
Uçurumlu o yollarda bir bahara hasreti yüreğim.
Sonra mısralardan çıktı aşk!
Yollarımda sevgi oldu her hece.
Akdeniz oldu sütliman, dalgalı saçlarımda.
Oysa yüreğimin bir kardeleneydi tutsaklığı.

O KUŞ ÖZGÜR BİR ÇOCUK
Sevgi kuşun kanadında,
Daldan dala uçarken,
Ömrümüz gül şehirlerinde sürgün.
Aşk gülde bir diken…
Yüreklerimiz yıldızlara vurgun.
O kuş bahar,
O kuş rüzgârlara tutkulu.
O kuş göklerde özgür bir çocuk.

Sevgi dünyada bir masallar şehri,
Göklerde rüyalar kentidir.
Yani düşünmeden söylediğimizi
Düşünerek söylemek gibi bir şeydir yaşam.
Yüreklerimiz güllere vurgun.
O kuş bahar,
O kuş rüzgârlara tutkulu.
O kuş göklerde özgür bir çocuk...

Hatice Elveren Peköz