Burada, bu odada, bu şiirde
kendime yazdığım büyük yalnızlık
küfrün toprağında tenimi örtüpte beni nefessiz bırakan..
Belki bir gün buluşur diye
aynı ormanda kaybolan çocuklar ruhumun kafesini kıra kıra sis çanlarını çalıyorlardı Tanrı'nın kayıp cennetinde..
Kimse sesini çıkarmadı o vakit
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta