Elini tutmuştu o
Düştü yarın üstüne
Örttü kara toprağı
Kömdü aşkı içine
Yıllarca sürdü bunlar
Sevmiş delicesine
Unutulmayan aşklar
Kaderse hele dinle
Sanki bir bülbül gibi
Girdi o kafesine
Mutlu olacak sandı
Özlemiş ormanı be
Evlilik bağlamıştı
Verdiği söz senetse
Tuttu onu can bülbül
Aşkı son nefesinde
Belki orman değildi
Özgür gittiği yerde
Bahattin Tonbul
22.08.2008
Kayıt Tarihi : 1.9.2008 00:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sevgili eşimin köyündeki ormanı çok sever ve korkardı tıpkı yaşadığı dünyada kork tuğu acı çektiği gibi aşkı unutamadı,birilerine bağlı idi şimdi özgürdür o gittiği yerde...bir melek gibi
orman ve hayat
gizemleri ve karanlık yerleriyle..
insan hayatında...
kuş ise ormanında
özgürdür olabildiğince..
güzel şiirinizin hissiyatıyla..baki selamlar..
TÜM YORUMLAR (1)