Dağlar arasında akan ırmaklar yalnız,
Başı ufka değen ulu dağlar yapayalnız.
Ayın yüzü düşmüş, yanında yok bir yıldız.
Mavi gök boş kalmış, bulutsuz ve durgun.
Gönülden gönüle giden nehirler yorgun,
Bu gezegende hızlı hızlı akıyor zaman,
Akarken de can yakıyor yaman yaman.
Aşk yalnız, acı yalnız, dünya bile yalnız.
Bu devirde değersiz oldu her türlü sanat,
Zihinleri, gözleri kör etmiş sanal hayat.
Umut deryası çoktan kurudu gönüllerde,
Ağaçlar dile gelmez oldu bahar mevsiminde,
Göçmen kuşlar uçmaz oldu mavi göklerde.
Doğa yaprak yaprak düşüyor kuru toprağa,
Hayat soldu içimizde; döndü kuru yaprağa.
Ak yıldızlar, mavi sular boğulmuş kirli havaya,
Yeşil dağlar, renk renk bağlar dönmüş sarıya.
Aşk, sevgi, saygı çoktan gömülmüş mezarlığa,
Zihinler, gönüller tutsak olmuş derin karanlığa,
Özgür bir dünya için savaş açmalıyız bağnazlığa...
17.05.2024
Selami UTKAN
Kayıt Tarihi : 17.5.2024 22:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!