Özgür Akdoğan Şiirleri - Şair Özgür Akdoğan

Kenar mahallelerin çocuklarıydık biz!
Sokaklarda geçirdik çocukluğumuzu,
Kömür karasıyla çizerdik seksekleri,
Futbolu,çöplerdeki patlak toplarla öğrendik
Bizde çocuktuk,
Bizimde canımız dondurma çekti

Çok yoruldum baba,
Ben çocuk olmayı özledim!
Kaldıramıyorum bu yükü
Tekrar çocuk olmak istiyorum.
Söz baba,
O oyuncakçıdaki oyuncağı istemeyeceğim

günaydın nehir gözlüm
bir güneş doğuyor karşıki dağlardan
sabret, az kaldı
elbet gelecek yüzü çamurlu çocuklar
gölgeleri yeryüzüne düştü bile
yeniden masallar okuma vaktidir

Yollar çok uzadı bebeğim.
Ne ayaklarım nede bedenim,
Utanmasalar baş kaldıracaklar bu yaşama
Ellerinden gelse çekip alacaklar beni,
Birbirine benzeyen bu yollardan.
Çok üşüdüm anne,sımsıkı ört üzerimi!

İki şeyi çok sevdim;
Olmazları olur eden sevdam
Ve o sevdayı sevda yapan sevdan!
Sevdamdan geçtim,
Sevdan geçmedi.
Sevdandan geçtim,

Bir sonbaharı hatırlatır bu şehir bana
Yaprakları kurumuş, yüzleri soldurmuş!
Bir aşkı hatırlatır bu şehir bana
Sokaklarında kaybolmuş
Toprakta son bulmuş.

Ben babamdan öğrendim şükretmesini,
Paranın nasıl kazanılacağını,
Helal nedir haram nedir,
Alın terini, alnında gördüm.
Ben bilmem çocuk romanlarını,
Gönüllere taht kurmuş kahramanları

Gitme…
Ne olur, daha çok erken değilmi
Daha gün ışığı saçlarında doğacaktı,
Daha şarkılar besteleyecektik notalara
Daha ismini bile koymadık köhne sokakların
Gitme …

Bir hayal kırıklığı merhaba dedi,
Sabahla beraber aydınlanan geceme
Bir yorgunluk çöktü,
Gece boyu nöbet tutan gözlerime
Adını sen koy!

yıllar geçti güzelim yıllar
ne kaldı geriye bir avuç avuntudan başka
gidenler geldiler mi sanki
hani sevgiler iki kişilikti,
ne kaldı geriye iki damla yaştan başka
takvim yapraklarını hala saklıyorum