aynalar
aynalar
yüzümü acımadan çaldınız benden
sakalım hiç uzamaz oldu
gamzelerim yok oldu...
aynalar
Gene çektin ellerini yüreğimden
Bir görünüp bir kayboluyorsun
Söyle bana, sen kimsin
Gel artık,
Her kimsen her neysen görün artık
Bir vuslat mı yoksa mutluluk mu
Titrek lambaların ışığıydı güneşim
Ve bir su birikintisiydi,
Kendimi görebildiğim!
O birikintide seyrettim ay ışığını
O sokakta tattım, açlığı ve sevdayı
Ben yürek yangınıyım abi!
Sensizliğe alıştım galiba
Sigaramı bile tersten yakmıyorum artık.
Hergün boyuyorum ayakkabılarımı
İnan ayak izi olmadan daha güzel duruyorlar.
Saçlarımı bile uzattım
İnanmazsın belki,
Dışarıda toprak kokusu var
Hatırlar mısın,
Tıpkı eski günlerde ki gibi
Durup ta düşünüyorum biran
Sadece toprak kokusu aynı!
Şimdi kimlesin,neredesin bilmiyorum
Sen, oynamayı hiç beceremediğim bir oyundun
Sadece seyretmekle yetindim.
Hayatımda seyretmek zorunda olduğum,
O kadar çok şey vardı ki,
Galiba bu yüzden iyi bir izleyici oldum.
Yanında yürümeyi hiç beceremedim,
Hayat bana hep toplama çıkartmalarla gülümsedi
Küçüklüğümden bu yana,
Hep bir şeyleri toplamaya çalıştım,
Ama hep bir parçası eksik kalırdı.
Mesela bakkal Mustafa amcanın,
Oyuncak araba hediyeli sakızlarının parçalarını,
Sana bir kere sesleneceğim şiirlerim de
İkiyi hiç hak etmedin.
Sana her şeyin ilki yaraşır,
Sevmenin bile.
İyi dinle beni,
Seni bir kere anacağım bu şehirde
Beni sen değil de şu sigara öldürecek
Sanki daha kısa yapıyorlar şu mereti
Daha adını bile söyleyemeden bitiveriyor.
Hemen diğerini uluyorum ucuna,
O kadar çok tiryakinim anlayacağın.
Seni yakmaya kibrit çöpü bile yetmiyor
Bir gece vakti terk edeceğim bu şehri,
Bir gece vakti!
Ne babamın haberi olacak nede annemin.
Varsın bir eksik olsun bu şehir,
Ne çıkar sen olmadıktan sonra!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!