Özgeçmişim Şiiri - Özkan Toksoy

Sonsuzluğun tarlalarında boy verir aşkın
Ayın gölgesinde kayıp gözlerin
Çıplak tenine değiyor yıldızlar
Suların bakirliğinde yalnız gülüşün..
Ve ben seni düşünüyorum..
Dilimde nemli bir şarkı adın
Dokunduğum da,
sen de yok olduğum anlar öylesine sık ki,
Bir vadi tenin çiğ taneleriyle sarmalanmış
Üşümenin ortasında kuruyor bedenim
Dudaklarınla doğuyorum yeniden
Aşkın,
Gözlerden uzak bir koy
Ben sen de konaklayan gezgin
Hiç olmadığım kadar bulut,
Hiç olmadığım kadar güneşim..
Seni sevmekle başladı dünyaya gelişim
Ruhunun dallarına asılı bu yürekle
Fırtınayla dans edişim
İçinin yangınında eriyişim
Yorgun ve tatlı gülüşünde
Hayatın soluğunu keşfedişim
Yine dudaklarında son bulacak
Bütün ümit edişlerim...