Özgecan Aslan Şiiri - İzzettin Coşkun

Farkında mısınız?
Ölüm ne kadar sıradan
Ne kadar beklenilmeyen yerinde

Bu şehre
bir kâbus daha
Bir umud daha
Bir sevgili daha defnedildi

Bir daha, bir daha gördük
Bir güzele çirkin dokunanları
Dinsizce, imansızca sahip çıkanları...

Kurt ulamaları yutar karanlığı
Şehirler arası gayrı meşru bir ülkeye
Yırtıcı, gaddar nefesler kusarken üstüme
Gecenin en vahşeti
En hayasızlığı fısıldar
Bir çığlık bir çığlık daha
Limiti sıfıra doğru beliren tanrılar
Köpek köpeğe dünyayı bölüşür
Sus pus kalınmaz ki bu kadar...

Öylesine güzel
Öylesine güzel ki gözlerin
Ölüm utanır
Ölüm geceye küfreder
Ölüm ölüme dolanır

Gitme desem
Ölme desem
Günaha salınmış kibirler
Kefen beyazı bir şafaktı
Ölüm desem
Hiç yakışmadı tenine
Gitme desem
Son yolcusu kalır otobüslerin
Plaka plaka yersizleşen bir ecel
Soğuk yanıma yama edilmiş öfkeler
Cehennem çıplaklığı düşüşür
Suçsuz halinden
Yırtıcı bir sessizlik tırnaklanır bedenime
Ölüm ölüme dolanır
Ölüm kendinden utanır

Disa dengên sa
Şêvên tarî dilerizînin
Disa hêvîyên bê guneh difetisînin

Guhdar bikin malxirabno
Hûn vî qîjênê bihîsin
Hûn vê binamisîye dibinîn
Ev qêrîna bî alîkar û xweda
Ev qêrîna bî cih u bî war
Vî bajarî guhên xwe pîne kir
Dilê xwe xemgîn kir
Jinek bîst sali
Nû nû gihabi germahî jîyanê
Jinek bedew û zana
Hêlan nêv gur û kuçikan
Parçe paçe kirin
Agir berdan dilên qer u lal
Agir berdan nivana xwe
Agir berdan hemî mirovan

Ev bêdengi
Ev hovitî min dikuji
Ev bê edaletî min dikuji