Özer Baba: Hayatı, Biyografisi, Eserleri ..

Şairin Hayatı İle İlgili Bir Bilgi Girilmemiş

Eserleri

Terk Edilmiş Herkesin Türküsü

Bir çığlık yankılanır boş sokaklarda,
Kimse duymaz, rüzgar savurur uzağa.
Gölgeler konuşur yalnızlığın dilinde,
Terk edilmiş yürekler sarılır acıya.

Mejnun çölde bir iz arar,
Leyla çoktan kaybolmuş baharda.
Kerem yanar, ateşi tükenmez,
Aslı ise suskun, gözyaşıyla yan yana.

Hüznün tahtında oturur kahpe zaman,
Hiçbir yara kapanmaz, hep kanar.
Hainlik ekilmiş bir tarlada,
Fideler büyür, dikenlerle dolu dallarda.

Gecenin kör karanlığında bir mum,
Eriyen ömrüyle eşlik eder unutulana.
Kerem der ki: "Bu aşk bana zindan,"
Mejnun haykırır: "Çöl bile Leyla'sız vatan."

Kahpelik bir şarkı mırıldanır usulca,
Arkadan vurur, derin bir hançerle.
Dost sandığın, sırdaş dediğin,
Daha çok yakar, cehennemden beter.

Ey terk edilmişlerin göğünde asılı yıldız,
Sen de mi küstün, yandın bu ateşte?
Bir parça umut serpilse toprağa,
Kim bilir, belki çiçek açar yarınlarda.

Ama bugün… bugün yalnızca acı var,
Ağlayan gözlerde, titreyen dudaklarda.
Mejnun bir taşta son nefesini bırakır,
Leyla'nın adını fısıldar dudaklarında.

Ve biz, terk edilmiş herkes,
Bir fırtınanın savurduğu yapraklarız.
Yine de sarılırız hüznümüze,
Çünkü dram, bizim kaderimizdir artık.