Kırlarda yabancı çıplak ayaklarım
Işıklı kent suskun uzağı taşırken
Bilinmez kavşağın yıkıntılarına sürülmüş
korsan avına terk edilmiş gözlerle yürek
Aynı soluk verişinde tükeniyor gün batımı
Ellerinde yorgun yüreğim
yüregimde
üsümüs bir cocuk
yalnizlik kösebasi
merdiven gözlerinde yasam
yenis asagi cikan ellerinde
tutmus birucunda aclik
Tutulmus yollarin issiz gölgelerinde
düs alir ellerimi yalnizlik kentine
üsür gözleri yarali kusun
kanatlarinda ülke
terk edilmis sokaklarda
firtina icinde geceyi saran mavisi gözlerin
Seni Seviyoruz Anne...
Dövülen dilin acisinda
bin yil kalir agir bir yük gibi
avuttur göksünde nisan sabahi
Seni Seviyoruz Anne...
gecekondu sofralarinda
konusan komsuluk
derin bir hikaye
izleri
simdi uzaklarda
her korkunun icinde
küskün yapraklarda
suda yalniz aglardi
ellerindeki hüzüne
düsümde sakli olan
bahar giderdi
dudaklarinda islanmis bir hayati
Bir yol kenarina düstü yanlizligim
sonra kuslar tuttu gözlerimi
sana isik olsun diye
hep yalin ayakliydi sevdam
Simdi dokunsam acilarima
yalnizlik kalir bana aksamin
nefes almak gibi tekse göksündeki
yürüyen kimsesizlik
yalnizligin oyunu oynuyor bir rolun oyuncusu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!