Ceddimizden miras ilkelerimiz vardı
Dillere destan örf/âdetlerimiz vardı
Anlı şanlı yürüyen kervanımız vardı
Ulus olarak ahd-ı peymanımız vardı
Bizler anlı, şanlı, namlı delikanlıydık
Yemeyip yedirir giymeyip giydirirdik
Haddini bilmeyene haddini bildirirdik
Bizler, misafir perver Türk milletiydik
Fabrika çarkları/vücut azaları gibiydik
Asırlık çınarın kök ve yaprağı gibiydik
Kurt girdi içimize yüz tuttuk çürümeye
Kelaynak/akbabalar üşüştü tünemeye
Vurmazdık hiç kimseyi, asla sırtından
Mecbur bırakılırsak, vururduk alından
Duruşumuz dik/vuruluşumuz mertlikti
Vurulsak, makam ya gazi/ya şehitlikti
Şehitlik, arzu ettiğimiz en yüce istekti
Tarihimizde, ölmek var, dönmek yoktu
Örnek mi istersin, yetmez mi Çanakkale
Dahasını istersen mazimize bir bak hele
Hep alkış alırdık yerdeki ve göktekilerden
Bugün duyulmuyor artık, o alkışlar neden
Nedir bizi özümüzden uzaklaştıran neden
Bu halimizdir beni gece gündüz kahreden
Evveli rehber edinirdik ekseri veliyi/Nebi’yi
Ne yazık ki günümüzde benzedik ecnebiye
Onlara benzemek için döndük deliye sanki
Durum vahim, Hak sonumuzu hayır eyleye
18.03.2004-03.18
Bayram TuncaKayıt Tarihi : 18.3.2004 09:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kendimi bildim bileli bunun için mücadele ediyorum. Türklüğünü kaybetmemiş insanlar gördükçe seviniyorum. Sizi gördüm bir daha sevindim. Teşekkürler. Barış Aluk.
TÜM YORUMLAR (4)