ÖZEL SEKTÖRÜN ÇİLESİ
Sabahın köründe düşeriz yola,
Ekmeğimiz asılı yüksek bir dala,
Gözlerimiz uykusuz, gönlümüz yorgun,
Bir umutla çıkarız her sabah yokuşun sonuna.
Kimimiz servise binmez, yürür,
Kimimiz aç çıkar evden, üşür,
Patron arabasıyla geçer önümüzden,
Biz ise sessiz, derin düşüncelerde...
Her gün başlar aynı çileyle,
Bir selam bile eksik iş yerinde,
Patron koltuğunda rahat, keyfinde,
Bizler ise ter içinde, yük peşinde.
Hafta sonu mu? Hayal olur,
Gece mesaisi? Emir olur,
İzin istersin, göz devrilir,
Fazla çalışsan, minnet beklenir.
Hakaret mi? İşin şanındandır,
Sesini çıkaramazsın, sabırdandır,
Patronun iki dudağıdır kaderin,
Bir kalemde silinir emeklerin.
Memur saatinde gelir, saatinde gider,
Servisi kapıda, maaşı gününde yatar,
Bizim için saat belirsiz, yol karanlık,
Ücret asgari, umutlar yarım kalır.
Emeğin karşılığı üç kuruş,
Onu da zamanında vermezler,
Hakkını ararsın, kapı gösterilir,
Bile bile yutarsın, susarsın, beklersin.
Yıllık izin? Hayal gibi,
İki saat izin istesen dert gibi,
Geç kalırsan hesap sorulur,
Erken çıkarsan kapı gösterilir.
Evin yolu unutulur burada,
Aile yüzü görülmez haftalarca,
Bir çiçek bile alacak gücün olmaz,
Çocukların gözleri kapıda kalır.
Diploma yetmez, ehliyet isterler,
Bilgisayar bilmek yetmez, paket program sorarlar,
Bir yabancı dil şart, ikincisini de isterler,
Yine de yaranamazsın bu diyardan.
Bir zamanlar taşta ekmek vardı,
Şimdi ekmek yükseklerde asılı,
Zıpla da yakala derler,
Milleti sirk maymununa çevirdiler.
Bir zamanlar işini iyi bilmek yeterdi,
Şimdi özveri isterler, sabır isterler,
Hakaret ederler, yetmez daha fazlasını isterler,
Teşekkür etmezler, daha çok isterler.
Özel sektör çalışmak demek, çile demek,
Gözler uykusuz, gönül kırık demek,
Alın terinin karşılığını alamamak demek,
Bir dua ile ayakta kalmak demek.
Ama bilmezler…
Bizler helal lokma peşindeyiz,
Vicdanımız rahat, başımız dik,
Hak yiyemeyiz, harama el süremeyiz.
Ne kadar yorarlar, ezseler de,
Biz yine de sabırla yürürüz,
Onurumuzla çalışırız,
Alın terimizin hakkını ararız.
Selam olsun helal lokma için ter dökenlere,
Selam olsun hakkını sessizce savunanlara,
Selam olsun gece gündüz çalışanlara,
Ve selam olsun işçisini ezmeyen patronlara.
Bu şiir alın terinin nişanı olsun,
Bir yürek sesi, bir çığlık olsun,
Özel sektörde çalışan kardeşlerime,
Bir vefa borcu, bir gönül selamı olsun!
..............................................................
Gün doğmadan yola düştük,
Düşlerimizle umutları ördük,
Patronun gözüne girmek ne mümkün,
Alın terimizle ömrümüzü verdik.
Gülüp katlandık türlü hakarete,
İşimize bakıp sustuk şikâyete,
Yarım yamalak da olsa kutlandık,
Çileyle yoğrulduk, boyun eğmedik.
Verilen göreve karşı çıkmadık,
Haksızlığa susup sabırla baktık,
Yine de önünde diz çökmedik,
Onurumuzla ekmeğimizi yedik.
Sabah erken, akşam geç,
Hafta sonu mu, o da ne?
Gece mesaisi emredilir,
Özel sektörde hayat hep böyle.
İki saat izin isteriz,
Burnumuzdan fitil fitil gelir,
Geç kalırsan azar işitirsin,
Ama fazla çalışırsan teşekkür edilmez.
İşçinin hakkı iki dudak arasında,
Patronun keyfi yasadır burada,
Güç elindedir, söz onundur,
Bir kalemde silinir yılların hatırı.
Memurun maaşı gününde yatar,
Servisi var, mesaisi belirli,
Özel sektör işçisi ise her gün belirsiz,
Gecesi gündüzüne karışır sessizce.
Evin yolu unutturulur,
Aile yüzü görülmez olur,
Bir çiçek bile alacak gücü yoktur,
Çocukların gözleri yolda olur.
Emeğin değeri asgari ücret,
Yoksulluk sınırına bile yetmez,
Tramplene çevirdiler hayatı,
Zıpla da ekmeği yakala diye.
Bir baltaya sap olsan da yetmez,
Bir kuş tutsan, ikincisini sorarlar,
Diploma, ehliyet, yabancı dil şart,
Yine de yaranamazsın bu diyardan.
Bir zamanlar taşta ekmek vardı,
Şimdi taşlar asfalt, kaldırımlar beton,
Emekle geçinmek zor artık,
Çünkü alın terinin kıymeti yok.
Özel sektör çalışanı çilekeştir,
Fedakârdır, cefakârdır,
Helal lokma peşinde koşar,
Ama yine de eksik, yine de yaralıdır.
Sosyal etkinlik mi, patron bilmez,
Fazla mesai mi, ücreti eksik yatar,
Üç kuruşuna göz dikilir,
Hakkını aramak mümkün değildir.
Bir zamanlar işini iyi yapmak yetiyordu,
Şimdi bir değil, iki dil isterler,
Bilgisayar programı mı? Yetmez!
Bir de sabır, özveri, sessizlik isterler.
Ama bilmezler, özel sektör çalışanı,
Yaralıdır ama gururludur,
Açtır ama onurludur,
Helal lokmayla yaşar, sabırla bakar.
Selam olsun helal ekmek peşinde koşanlara,
Selam olsun hakkını arayanlara,
Selam olsun emeğin kıymetini bilenlere,
Ve selam olsun işçisini ezmeyen patronlara.
Bu şiir, alın teriyle geçinenlere,
Sessiz çığlıkların yankısı olsun,
Özel sektörde çalışan kardeşlerime,
Bir gönül selamı, bir vefa borcu olsun!
THE ORDEAL OF THE PRIVATE SECTOR
We will set off at the dawn of the morning,
Our bread is hanging on a high branch,
Our eyes are sleepless, our heart is tired,
We go out with a hope to the end of the slope every morning.
Some of us don't ride the service, we walk,
Some of us leave home hungry, cold,
The boss passes by us in his car,
We, on the other hand, are silent, thoughtful, stand still.
Every day begins with the same ordeal,
Even a greeting is missing at work,
Comfortable, pleasant in the boss chair,
And we are in a sweat, chasing a load.
A weekend? Forget him,
Night shift? It counts as an order,
You ask permission, the eye rolls over,
If you work too hard, gratitude is expected.
An insult? Because of the glory of work,
You can't make a sound, it's patience,
The boss's two lips are your destiny,
Your labors are erased in a pen.
The officer comes at the time, goes at the time,
His service lies at the door, on payday,
The hour is uncertain for us, the way is dark,
The salary is minimal, the hopes remain half.
Three cents for labor,
They also do not give it on time,
You call your right, the door is shown,
You swallow deliberately, you shut up, you wait.
Annual leave? Like a dream,
If you want two hours off, it's like a problem,
If you are late, you will be asked for an account,
If you leave early, you will be shown the door.
The way home is forgotten here,
The family face is not seen for weeks,
You won't be able to buy even a flower,
The children's eyes remain on the door.
A diploma is not enough, they want a driver's license,
It's not enough to know a computer, they ask for a package program,
One foreign language is required, they also want the second,
Still, you can't get out of this land.
Once upon a time there was bread in the stone,
Now the bread is hanging high,
They say jump and catch,
They turned the nation into a circus monkey.
Once upon a time it was enough to know your job well,
Now they want dedication, they want patience,
They insult, it's not enough, they want more,
They don't thank you, they want it more.
Working in the private sector means an ordeal,
Eyes are sleepless, heart is broken means,
It means not being able to get the reward of your forehead sweat,
It means standing up with a prayer.
But they don't know…
We are in pursuit of halal morsels,
Our conscience is at ease, our head is erect,
We cannot eat the truth, we cannot touch the forbidden.
No matter how tired they are, no matter how much they crush,
We still walk patiently,
We work with honor,
We seek the right to our forehead sweat.
Greetings to those who sweat for halal bite,
Greetings to those who quietly defend their right,
Greetings to those who work day and night,
And greetings to the bosses who do not oppress their workers.
Let this poem be the engagement of your forehead sweat,
Let it be a heart sound, a scream,
To my brothers who work in the private sector,
A debt of loyalty, a heartfelt greeting!
..............................................................
We set off before sunrise,
We have woven hopes with our dreams,
How is it possible to get into the eyes of the boss,
We gave our life with our forehead sweat.
We laughed and endured all kinds of insults,
We looked at our work and shut up complaining,
Even if we were half-assed, we were celebrated,
We were overwhelmed by the ordeal, we did not submit.
We did not oppose the assigned task,
We shut up and patiently looked at injustice,
Yet we did not kneel before him,
We ate our bread with honor.
Early morning, late evening,
Is it the weekend, what is it?
Night shift is ordered,
Life is always like this in the private sector.
We'd like two hours off.,
A suppository wick comes from our nose,
If you are late, you will hear scolding,
But if you work too hard, you won't be thanked.
The right of the worker Decoupled between two lips,
The boss's pleasure is the law here,
The power is in his hands, the promise is his,
The memory of years erased in a pen.
Goes to bed on the officer's payday,
He has a service, his shift is certain,
The private sector worker is uncertain every day,
The night merges into the day quietly.
The way home is forgotten,
The family face will not be seen,
She doesn't even have the strength to buy a flower,
Children's eyes will be on the road.
The value of labor is the minimum wage,
Not even enough for the poverty line,
They turned life into a trampoline,
Jump so that you can catch the bread.
Even if you're a handle on an axe, it's not enough,
If you hold a bird, they will ask for the second,
Diploma, driver's license, foreign language are required,
Still, you can't get out of this land.
Once upon a time there was bread in the stone,
Now the stones are asphalt, the sidewalks are concrete,
It's hard to get along with labor anymore,
Because forehead sweat has no value.
The private sector employee is angry,
He is a sacrifice, he is suffering,
Halal pursues the bite,
But it is still incomplete, it is still injured.
Is it a social event, the boss doesn't know,
Is it overtime, the wage lies incomplete,
Three eyes are set on your penny,
It is not possible to search for the right.
Once upon a time it was enough to do your job well,
Now they want not one, but two languages,
A computer program? It's not enough!
And they also want patience, dedication, silence.
But they don't know, private sector employee,
He is wounded, but he is proud,
He is hungry, but he is honorable,
He lives on halal morsels, looks at it patiently.
Peace be upon those who pursue halal bread,
Peace be upon those who seek the right,
Greetings to those who know the value of labor,
And greetings to the bosses who do not oppress their workers.
This poem is for those who live by the sweat of the forehead,
Let there be an echo of silent screams,
To my brothers who work in the private sector,
Let him have a heartfelt greeting, a loyalty debt!
Kayıt Tarihi : 21.3.2025 15:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
