Bazen bana benziyorsun suretimle,
bazen tanımadık bir yabancı,
bazen gelip geçen kapımın önünden,
bazen gidiyorsun beni de alıp benden.
Şimdi ben hangi cümleye başlasam
imlası bozuluyor noktalar başına vuruyor,
Bağlanamayan bir zincir,kendine mahkum,
kendine sürgün ve kendinden kaçamayan firari.
Kayıplık değil bu,sahip oluş değil,
elde kalan koca bir boşluk.
Bana kendini anlat deseler işte bu bu cümleler ve imgeler doldurur zihnimi.
Kendini tanımak ama,!
Bir ışık söndürdüm içimde
Şimdi güneşi özleyen çocuklar gibiyim
Kuytuda kalmış
Ne yana baksam gölge
Ne yana kapasam gözlerimi
Kendi içimde yine gölgeyim kendime
Bir başlangıcı vardı hatırlayamadığım.
Şimdi şöyle başımı çevirsem gördüğüm göreceğim
Bir kaç ayakizi, bir kaç gözyaşı olacaktı
Öyleyse bakmamalıydım,
başımı çevirmeden zihnim geriye sarıyordu herşeyi
Sonra nerede kaldığımı hatırlayamadan,
Ne ardına bakmaya cesareti var
ne başı önüne düşmüş...
Düş ki kurduğu, ki düşmüş gözünden nehirler.
Mevsimi kalmış arada
ne güneş ne bulut çevirmiş yüzünü,
ki onun yüzü değiştirmiş mevsimini
Maskeli değilim
içimdeki kadınları hizaya getirmekten
dışımı unutuyorum çoğu zaman,
bu yüzden içeride kahkahalar atarken biri,
suretim gemileri batırır
limansız ve zamansız,
Yağmurun ıslattığı bir kadın değilim..
İçimdeki kadınlar yığın halinde ruhuma yağıyor bugünlerde...
ve ben fazlasıyla ıslanmış düşlerin sağanağında ıslanıyorum.....
Artık ne adı ne tanımı yalnızlık değil
nasıl bir canavara dönüştüyse
kemiriyor..tırmalıyor ve tırmanıyor aklımın en onulmazlarına....
Dışıma akmayan bir için içinde boğulan bir hiçim...
içime sığmayan dışlanmış dışımda kalmış bir içsellikse bu
içim içimden çıkamayan dışıma bulaşmış
ve buğu ile bulanmış bir ben bendeki....
Durak-sanmış bir yolculuk çıkılan..
bir şeylerin arkasında ardında kalmış ardı sıra sıralanmış gidişler..gidemeyişler...
Salıncakta sallanan düşlere gebe
Kaç doğumdan alındım doğmayan umutlarda
Pencere kenarı hüzünlerle avutulmuş ve unutulmuş emeklerken
Bir ayağı üstünde ileri gitmekte ısrar etmekte
Kaç çocuk var içimde büyümeyen daha doğmadan düğümlenmiş Kaç çocuk öldürdüm içimde döle düşmeden hüzne düşmüş hüzne dönüşmüş
Şimdi kaç çocuk kalır içimde faili meçhul, gayri ihtiyari, gayri meşru...
Ve kadın aldandı!
Aşkın kendisiydi kadın,
eli ayağı yüzü gözü
yani bütün uzuvlarıyla "ask,kadındı"
aşkta aldandı çünkü hep yalnızdı,
aşka değecek başka canlı yoktu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!