Özdemir Asaf Şiirleri - Şair Özdemir Asaf

DAĞLAR ÜSTÜNE ÇEŞİTLEME

Aşk o kadar ne ise
Uzaklığın yanında
Uzaklar o kadar aşk oluyor
Adamın canında

HAN

Hanlar vardı
Biri yutuyor yutuyor
Yuttukça gülüyordu
Sahibini

YALNIZLIĞIN ADI

Derin bir uyku..
Düşümde
Düşündüm ister-istemez
Aklıma takıldı

Deniz nerede pırıl pırıl,
Nerede yolculuklar, yollar..
Orada adımlarım var.

Trenler midir gelen, insanlarıyla..
Gemiler midir giden, dumanlarıyla,

YUMU

Ortalığa çıkarsam,
Bütün kentte duyulur,
Biri alır diyordum.

Okulda, anladıkça başaracaksın.
Yasamda, başardıkça anlayacaksın.
Gelecek mutlu-mutsuz, inanmasan da;
Gözlerin yaşardıkça anlayacaksın.

O IŞIK

Ben yoksam, biliyorum, ben sende yokuz..
Sen yoksan, biliyorum, sen bende yokuz..
Ve de gözlerimizde bir o ışık.. ki..
O yoksa, biliyorum, biz bizde yokuz.

Beni bundan böyle
Beklese-beklese
Hüzün bekler,
Çağırsa-çağırsa
Hüzün.

GÖREL-ETİKA-201

Gerçek ile yapmacık’ı ayırdedilmez kılacak kadar birbirine karıştırıp eriten o eşsiz yol: Nezaket.

SEVGİ İLE SEVGİYE KARŞI-ETİKA-170

Bazı insanlar sevdiği için saklar.
Bazı insanlar sevdiği için yer.