Yıllarla büyüyüp
Ayrılıklara meydan sevda
Gözlerimiz yollara takılı
Ellerimiz buz gibi
Maziye bak!
İnsanın hayata kavgası
Güneş büyüklüğünce sıcak
Uzanıp yatıveresim gelir toprağa
Kendine çeker deniz
Nerede kaldı bu cemre
Hala buz gibi ellerimiz
Bunca yoksunluk varken
Gökyüzün ne çok mavi
Dalların yemyeşil
Ve gözlerin dupduru
Yolun ucu belirsizmiş ne gam
Başın dimdik gidiyorsun çocuk
Sen benimdin.
Kimbilir şimdi nerede, kiminle,
Nefes nefese, kan ter içinde.
Kendini nasıl verirsin?
Küçücük tomurcuktun.
Yıl yıl, mevsim mevsim yeşerdin ellerime.
Susarken tutkulu bakışları
Ellerimizde karlar erittik
Kimse bilmedi
Aşktı
Yasaktı
Yangını içimize aktı
Senin gözlerindeki ışık yetermi sanıyorsun
Umut yıkarmı kaleleri
Sevmekle kazanılırmı bu savaş
Şimdi sen yeterince istedin diye
Çok çalışacaksın diye
Başaracaksın öylemi
Şimdi ben bir ıssız kulede
Bakıyorum
Bekliyorum
Tetikte
Şimdi sen bir sivri tepede
Her yanın uçurum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!