Ozanlar Hamuşan Şiiri - Osman Coşkun

karanlık diyorsun aç gözlerini
güneş girsin pencerenden
karanlığın gözlerinden arala perdelerini
aç gözlerini aydınlık karanlığına yürüyor
görmüyor musun aynalar yansıtıyor seni sana

güneş girsin pencerenden güneşte sensin aç gözlerini
sen kimseye benzemezsin ey vuslat sahibi sevgili
sen baştan ayağa memleket, sen buram buram elvedasın
kızıldere şarkıları kızılını senden alıyor, yağmur dilsiz ozanlar hamuşan

yeşilin baharı topraktan geliyor, buramda işkenceciler yüreğime işliyor
karanlık diyorsun aç yüreğini güneş girsin az, filizlensin meyvelerin
gül dediğin ne ki o da solar bülbülsüz, omzumdaki kırlangıç sensin artık
aşk diyorsun gözlerimizde at gözlüğü görmüyorsun aşkını aynada
görmüyor musun aynalar yansıtıyor seni sana, susar aşk, ozanlar hamuşan
ırmağında gece rengi hakimiyet, benzin solmuş gül sormuş bülbüle
ağlayan son yaprak az önce gitti, omzumdaki can çekişen fidan sensin
artık yağmur yağmaz bu şehre, gidersin gözlerin açılır önce, güneşte gider
geriye çok şey kalır sanma, ayakta durduğuna inanma, dayanağın kuvvetin benim
sevgime kırk yıllık cevapsız sorular vasıl olmuş, kime dönsem aç gözlerini hamuşan

papatyalara kurban olsun gül solduğunda yahut bülbülsüz kaldığında
kuruyan son yaprakta ezildi ayaklar altında, sanma ki yitti gitti
geldiğinde bahardı hatırla
unutma
yapraklığından gelmedi ki yapraklığından gidebilsin
gelişte gidişte bahardandı ilk ve son…
hangi denizi taşıyorsan yüreğinde oraya akıtayım ırmaklarımı
hangi söz sana yakınsa oraya kurayım soframı
gözlerini kapatma karanlıkta kalırsın
beni ağlatma ıslanırsın
açık denizlerinde sonu vardır hangi şehirsen söyle gönlüm perişan
gözlerinde manasız bir tebessüm yâr, sözlerin kayıp gece vakti
bilinmeyen sokakların çıkmazında rüzgârların bildiğince ozanlar hamuşan

sevdalarım bilenir
yağmur yağsa kaç yazar
bardakta su, yürekte telaş olsan kimin umurunda
ırmaksal akışlar peşindeyim ben okyanusun ardı sıra
söyle şimdi hangi denizsen peşindeyim…