Ozan Yüreklim Şiiri - Zeki Tüyen

sonsuzluğun göğü delinmiş bakışlarında
yağmur dolu bulutlar kıpırtılı kıpırtılı
gel yürüyelim deme sakın bilirsin
ben ıslanmayı sevmem yağmurlarda
yüreğim böylesi görünümlere bir hışım
ben ıslanmam ıslanmam yağmurlarda
ben zaten ıslanmışım

peynir ekmek gibi yerim gözlerini geceleri
bağlayamam ellerini şafağın zaman dursa
uçuşan umutlar boylu boyunca
ağlayan yıldızlar mı gökyüzünde yoksa
sevginin bin türlüsü kökeninde hep sen
saçların ipekten de ipek belli ki

şu havalar ne denli kaypak
biraz yağmur biraz güneş bir anda
ellerin pamuk eller ellerin ak pak
kayaş treni geçiyor telaşlı telaşlı
cebeci'de kirli hava kol geziyor
sonra sessizlik sızıyor kulaklarımdan içeri
anılarım bulutlarda dört nal koşuyor
yaşamın tohumları çatlıyor gün doğumlarında
gözlerin doğa parçası sanki gözlerime bağlı
ve düşlerdeki yalnızlık türkülerce anlamlı

iki bin beş yüz yılının yorgunluğu ayaklarımda
bin uğultu bini bin para üstelik
bunca zamanı belleğime yükleyemem ben
ben yüreklere inemem göstermelik
artık yağmurla çoğalıyor kuşkularımız
ve yarınlar hasır altı tutkulara gebe
sevmek hüzünlenmek mi karış karış
ya da devinmek mi mutluluk boşluğunda söyle
şakıyan kuşlara bedel suskunluğun şimdi
dudaklarında söylenmemiş sözcükler dizi dizi
uykularında körüklenen arzular kıvılcım gibi
yitik çocuklar gibiyim mısralarım yarım
ozan yüreklim şiir gözlüm sen baharım

ankara; 27.03.1975