Ozan Vurguni Şiirleri - Şair Ozan Vurguni

Ankara da deniz var mı?
Yıl 1972
Altı mayıs şafağına gebeydi gece
Ölümün adını kazımışlardı güllere

Altı mayıs şafağına gebeydi gece
Ölümün adını kazımışlardı güllere
İşbirlikçilerin korku kaçkını bakışlarını
Ekliyorum gelen günlere.

Yıl 1972
Altı mayıs şafağına gebeydi gece
Ölümün adını kazımışlardı güllere
İşbirlikçilerin korku kaçkını bakışlarını
Ekliyorum gelen günlere.

Hasret biter canı candan sarınca
Şiir dile gelir, sel olur gider..
Gönül sohbetinden demin alınca
Aşk dilden gönüle, yol olur gider..

Barış güvercini uçacak derken
Çimenler üstünde kaldı Nesimi
Yeniden güllerim açacak derken
Ankara da umut soldu Nesimi..

Açıldı gül gibi gönül kitabı
İçimde oyuncu söyle ben kimim...
Beni benden öte'leyen dışkapı
İkilik ta icten böyle ben kimim..

Tarihin damarlarından gelir varlığım
Hiç bir hücremi söküp alamazsınız benden
Ben nasırlı ellerin sızan kanıyım yarına
Evren buyruğundadır emeğin

Rüzgar'a gönlümü saldım
Selamımı almaz mısın?
Güneşim olup gönlüme
Safak ile dolmaz mısın..

Yönü hep küskünlere akıp giden
hüzün yağmurlarında gezinip durma öyle
Körfezden demir aldı yüreğim,
Ege'den akdenize doğru...

Yar beni gözünden öteye sürme
Ellerin elimde yine hasretim..
Unuturum diye gaflete girme
Bedenindeki o cana hasretim..