Saniyeler vardı kalkışına trenin
Bir kaç saniye daha sonra
Çalacaktı sızlatıcı sireni yalnızlığın
Büyük veda öncesi bende mutlu değildim hiç...
Bir kaç saniye önceydi
Dışarıda çok ışık var
biraz müzik ve karanlıkla yetinebilirim
Özlenmiş olmanın doygunluğuyla,
uyuyabilirim
Hiçbir sabah ruzgarı
Ruzgar pes ederken saçları çıktı ortaya
Geri döndü büyük dalgalar
Gülümserken,
Köy kızları çakıl taşlarını fırlatıp uzaklara
Koştular etekleri mavi,etekleri tan rengi koştular
Gece üşüyordum,
Gece yanıyordun,
Önce kalbin tuttu
Sonra vücuduna girdi ateş,
Küçük ayakların ayağıma sarılmıştı yorganın altında,
Isınmıştı ayaklarım
Ne günler eskittim ben bu odada
Ne zamanlar,
Ne geçmez zamanlar geçirdim
Ne gevezeliğimden
Ne de anlayamamalarımdan yakınıyorum inan
Şimdi denizden çıkan öykü,
Saçlarına almış bir tutam deniz,
Geldi,
Saçlarıma sıraladı damla damla,
Ve ben o an kör oldum,
Ellerimi tutunca
Elleri
Var olduklarını hatırladım
Isındım…
Gözlerime değince gözleri
Terledim önce
Camdan uzattın elini
Yıllar vardı elinde
Korktum önce irkildim
O küçücük aralıktan uzandı ellerin
Ağırdı,çok ağır…
Bir gün
Birisi kalemimi,
Kağıdımı
Ve cesaretimi
Aldığında elimden,
Dünyanın en güzel şiiri gülümseyecek beynimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!