Ozan ŞİAR Ağdaşan Şiirleri - Şair Ozan Ş ...

Sığmadı mizah bendine
Sorular sordu; dendi ne?
Yitip gideni kendine
Geldirirdi Kemal Sunal

Şiar kucaklar ağları

Gelen bizim günümüz
Coşalım bir dostlarım
Aydınlıktır önümüz
Koşalım bir dostlarım! ...

Nakarat:

İnsanlık gemisi batıyor suya
Haydi bire DURMA zamanı değil
Ateş sardı baca, dalma uykuya
Boşa hayal KURMA zamanı değil

Nakarat: Feryat ediyorum duyun sesimi

Hep haykırdın, işin yoktur oflarda
Rüya, masal koşturmadın Kaflarda
Mazlumların yanında en ön saflarda
Çağın Pir Sultan Ozanı Şah Turna
Direnen Kadın yazanı Şah Turna

Hans'ın finosu transit geçerken
Memo, Ali vize BEKLER Gümrükte!
Kuşlar kanat açar, Özgür uçarken
Gül yaralı, Umut TEKLER Gümrükte...

Ellerin çobanı, dağ taşı deler

Umut naçar kalmasın
Bulut hudut olmasın
Hoyrat gülüm yolmasın
Sevdayla DERİN Beni! ...

Nakarat: Göze perde germeyin

Ne zaman gurbet üzerine bir ezgi dinlesem; ne zaman ayrılık temasına bir eser yazsam, yüregimde fırtınalar kopar. Evet sevgili dostlar, kültür-sanat-edebiyat yaşamını göçmen olarak sürdürmek zorunda kalan bir ‘gurbet kuşu’olarak, hep ayrılık acısıyla şakıdım durdum,‘yaralı Turna’lar misali... Kimisi ekonomik, kimisi sosyal nedenlerden dolayı göç ettiler, yabancısı oldukları yaban ellere....
Kimimiz de, yaşanası bir memleket ve insanlığın boy verdiği bir dünya mücadelesinden dolayı diyarı gurbetleri boylamak zorunda bırakıldık! Dahası ‘sevgi, kardeşlik ve paylaşım’ gülleri nin katmer açtığı; dostluk ve barış bağımızda, memleket sevgi siyle, dostça ve insanca yaşamda özgürce şakımak istedik gök yüzünde korkusuzca uçan kuşlar gibi. Ama, heyhat kafese tıktılar dünyanın egemenleri! Evrende havayı bile parsellediler adeta. ‘Sevgi, dostluk ve kardeşlik kuşları’ uçmasın diye! Ama, boşunadır bu paslı kafesler! İnsanlığın sevgi, esenlik ve kardeşlik ateşini kimse söndüre
mez! O ateş, ‘yakanı da’ yakar! Güzel bir halk değimi var: Biri yer, biri bakar; kıyamet ondan kopar!

Ayrılık üzerine bir şiir yazdığımda, sazın perdelerinde, sesin nağmelerinde besteye döktüğümde notalar uçuşur, alır beni götürür doğduğum yerlere. Bendine sığmaz; sel olur akar nehirlere!
Dalar giderim, Özlemden yaralarımı dalayarak! Ayrılık, hasret şarkılarımı sulayarak! ...

Ömrü kurban etti, bayramsız geçti
Bir gün görmedi ki ‘Bayramsız Bayram’
Gözyaşından ‘kadeh etti’, el içti…
Bir set örmedi ki ’Bayramsız Bayram’

Eller bayram etti, Bayram postundan

Anadolu’dan beslenir
Ovadan dağa yaslanır
Bütün dünya’ya seslenir
TANIKTIR Türkülerimiz!

Barış türküsünün dili

Yolcuya yol oldum, dertli güldürdüm
Hep ağlamak düştü payıma benim!
Elem çektim, acıları öldürdüm...
Vefasız gelmedi hayıma benim!

Göz yaşım sel ettim, başım sal yaptım