Ozan Rari Şiirleri - Şair Ozan Rari

Sebepsiz yere,
Olmadık zamanda,
Durduk yere,
Beklenmedik kişiyle,
Şaşkın vaziyette!
Ulaşırım kalplere Muazzam bir yakınlık başlar önce

İnanasım gelir sonu belli değil
Umrumda olmaz başıma gelir
Vardır sıkıntım gelecek başıma
ama sonu ferah'tır bilirim
Herşeyden arınmış bir güzel aşk gözükür
Vakti bende, hayali düşlerimde

Elbet geçer her insan o yoldan
Masumduk yalansız dolansız!
Birden bize bişeyler oldu, her şey dönmeye başladı
Okul yılları hey günler hey nerelerdesiniz şimdi oysa?
Başlardık karşı cinse sokulmaya, anlamaya
Bir kız vardı çok uzaklarda

Yeni bir insan var karşımda
Bana gülüşü, kendi neşesi o kadar sıcak ki
Benziyor duygulaı, düşünceleri hatta çektiği acıları bana
Korkuları sarıyor benliğini küsmüşcesine bazı değerlere!
Bir garip arayış içinde tanıştık onunla
Olurya hani iki yabancı tanışıri kanları çeker birbirini

Bir kış günüydü seni tanıdığım zaman
Soğuktu o zaman ellerimiz
Kavuştuklarında ise bir daha hiç soğumadılar
Bir ay dedik geldi geçti otuz insan günü
O zamandan belliydi geleceğimiz
Sadece sen ve ben olacaktı...

Bak şöyle etrafına göreceksin tek düze insanları
Ya sonunu düşünmeden, bilmeden çıkan sözler ağızlarından
Yada yapılan aynı hareketler, boş yere harcanan hayaller!

Mutsuzsun sebepsiz yere belkide binlerce mazerete göre!
Ne düşlerdin ne haldesin şimdi sordun mu hiç kendine niye?

Öyle alışmıştım ki sana
Şu an da benim için sensizlik
Hayatımda yaşayacağım en büyük bir felaket gibi bişey
Halimi bir düşün
Şu an yine sensizim bu soğuk odam da
Mutlu olmam mümkün değil senden ayrı

Sevgiyi, huzuru, güveni yakaladım yeniden
Kader mi desem yoksa kısmet mi bunun adına bilemiyorum
Şansım açıldı yeniden gücüm yerimde
Buldum kendimi sevdiğimin kollarında
Aramıyorum kimseyi gelmiyor mazi aklıma
Yeniden doğmak bunun adı bende

Keşke kader bizi önceden birleştirseydi aşkım;
O zaman ne insanlardan kaçardık,
Ne de mutlu olmaktan,
Ama mutlulğu birbirimizde bulduk ruhum
Bunu bozmaya kimsenin gücü yetmeyecek,
Tabi biz, ikimiz izin vermekdikçe...

Önce baba ocağından koptuk
Seneler ardı sıra takip etti
Her insan birşeyler aldı yada verdi bize
Ta ki o güne kadar
Kader sen ve ben diyordu
Ben darmadağın,