“Coşkun” adın gibi coşar yürürsün,
Deryalara dalıp yüzen Gönüllü!
Sohbetinle bana ilham verirsin,
Ozanlar içinde Ozan Gönüllü!
Senden feyiz aldım yollara düştüm,
Aşkın ateşinde kaynadım, piştim.
İnsanlar içinde sevdim, seviştim;
Sevgisiz insana kızan Gönüllü!
Hakka doğru giden yolun güzeldir,
Dostluğa uzanan elin güzeldir.
Haksızı taşlayan dilin güzeldir,
Dertlinin derdini yazan Gönüllü!
Şiirin ölçülü; uyaklar güzel,
Hep yerli yerice duraklar güzel,
Ağ gibi örülmüş ayaklar güzel;
İnci gibi dörtlük dizen Gönüllü!
“İnsanlar dost”, dersin “olmasın düşman”
Haktan yana olan, olur mu pişman?
Bana ışık tuttu şiirin, koşma’n;
Karanlığa mezar kazan Gönüllü!
Sana bu sözlerim sanma methiye,
Yüksel’in dilinden ucuz hediye.
Üzülme; “bulutlar kalkmıyor” diye,
İnan böyle gitmez düzen Gönüllü!
05.11.1999
Ozan BindebirKayıt Tarihi : 29.10.2008 20:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ozan Dostum ve üstadım Coşkun Gönüllü (Gönüllü COŞKUN) : bana şiir tekniği ve hitap etme konularında çok destek olmuştur. O'nu üstadım kabul ettim. Bu şiirimde de bunu dile getirmiştim. Kendisini saygıyla yadediyorum.
Üstadım sizin de yüreğinize sağlık feyzinizi çok
iyi almışsınız hece, uyak, ayak ve kafiye yerli yerinde.
İçtenlikle kutluyorum emeğinizi.tam puanımla. Saygılar sunarım...
TÜM YORUMLAR (1)