Bağışla sevgilim
ne zaman sonbahar
gelse bu şehre
çekilmez olurum böyle ben
hep biraz ürkek
uyanırım sabahlara
Sen hiç beni sevmezdin ki
başkası vardı duyardım
başkası tutardı ellerini
gözlerine başka bir göz değerdi
oysa şiirler yazmak isterdim sana
dokunmak isterdim saçlarına
Sen içimde bir yaraydın ben hatırladıkça sen kanadın
Sen kanadıkça ben sardım
Öyle ya kendi yaralarımı kendim saracaksam
Sana ne ihityacım vardı ki?
Her defasında beni yordun,üzdün,kanattın..
ve bana ayıramadığın zamanlarda unuttum seni..
Hangi yalnızlık daha derin şimdi
yada hangi sensizlik daha uzak
belli değil mi çektiğim acılardan
yada oturup bir şiir yazsam
çok mu belli olur özlediğim seni
üstelik adam akıllı aşıksam sana
Hani arada bir dönüp bana seni seviyorum diyorsun ya sen
işte o zaman ömrümün en uzun, en anlamlı sözü
oluveriyorsun,
çünkü hiç bir cümle seni seviyorum kadar uzun değilmiş
ve ben bunu bir tek sen söyleyince fark ediyorum
ve bir tek sana söylerken bu kadar derinden hissediyorum
Sen, ne zaman baksan gözlerime
çayım buz gibi olurdu...
Bir çay bu kadar mı güzel unutulur,
yine baksan yine unuturum...
Ya sen bir şiir kadar güzel ve naiftin
yada ben bir kalem kadar marifetli ve derindim
bulamadım ki bunca yazdığım şiirlere bahane
aramadım da adından başkasını cümlelerimde
yazdığım her şeyde apaçık sen vardın işte
yoksa bunca sevmesem seni
Gündüz her şeyi içine atarsın da
gece olunca kendini atacak
yer bulamazsın...
Bir büyük yalnızlıktır geceler...
Bugünlerde hep küskün
aşka bakan yüzümüz
ve üze üze üzerimize düşen
yağmur taneleri gibi hayat
oysa mutluluk yağmurlarında
şemsiyesiz kalmak gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!