Yokluğuna en çok
gözlerim kayıtsız kalamadı..
En çok onlar ağladı..
Ve biliyor musun
bir damlasını bile sakınmadım
sensizlikten..
Şimdi düşen bir yaprak gibi solgun ve sarıyız
ayrılık gibi bir şeyiz sanırım
iliklerime kadar üşüdüğümde
uzanıp ellerini tutamadığımda
daha çok anlıyorum...
Hani yağmur eserde rüzgar yağar ya aniden
işte ben ne zaman seni görsem
aklım karışır böyle
ben ne zaman sevsem seni
başım da eser türlü türlü kavak yelleri
ben bile gülerim halime..
Söyle kim yazabilir benim kadar güzel seni...
''Sen ki saçlarından tut, kirpiklerinin ucuna kadar
hala benim satır satır sevdigimsin.
Bir an olsun seni hatırlamamak mı?
Görmüyor musun
unutmaya çalıştığım
o kadar çok sen var ki
sensizliğin kelimesi bile senle başlamıyor mu?
Sen gülünce durabilir dünya...
Dönebilir başım..
Ve mümkünse doğsun güneş,
Sen sarıldığında…
“Çok var mı eve varmana” diyen
biri olmalı..Merak eden,özleyen,
sahiplenen,sevgisini hissettirip
seni kendi evi gibi gören…
Sen de bilmezsin,
en iyi geceler bilir seni nasıl özlediğimi,
bir de bilirse uykusuz gözlerim işte...
Sence de garip degil mi...?
Hep ben yazıyorum,
ama yine sen okunuyorsun
bütün sözlerimde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!