Bu toprakta büyüdüm, sularını içtim susuzken,
Köküm buradaydı ama gölgem başka yönlere düşerken.
Adımı söyledim usulca, bir taş gibi yankılandı,
Ne alkış duydum ne de selam, sadece sessizlik anladı.
Dedim: Türk’üm. Sus dediler.
Laikim dedim: Kapat gözünü, günah işliyorsun der gibi baktılar.
Oysa ben ne kimseden üstünüm, ne de altta kalan,
Yalnızca bu yurdun evladıyım, alnımda ter, elimde harman.
Biri Zaza dedi, biri Kürt, biri Çerkes;
Her biri özgürce söylerken adını,
Ben “Türk’üm” dediğimde neden yüzler gölgelenir?
Kimlik özgürlükse, bana neden kefen biçilir?
Bu çağda mertlik değil, gösteriş makbul;
Kim fazla bağırırsa o duyulur.
Ben susmayı seçtim — haykırmak yürek ister,
Ve bazı sözler en çok sessizlikte değer kazanır.
Sokakta bir kıza yol verdim, adam "ezik" dedi,
Hakkımı aradım, “ne kadar alıngansın” dediler.
Oysa ben sadece adam gibi kalmak istedim,
Ama adamlık bile bu çağda suç sayılır oldu.
Ezanı da severim, şarabı da anlamaya çalışırım,
Tanrı’ya kalpten bağlıyım, gösterişsiz, yalansız.
İnancım gömlek değil ki, çıkarıp çıkarıp giyeyim,
Dua ederim sessizce, ticaret gibi değil; temiz.
Ben Atatürk'ün yolunda yürüyen sessiz bir yel gibiyim,
Ne yana essem orada vicdan, orada erdem büyüsün isterim.
Gözüm paraya doymadı, kalbim makama, güce.
Ben sadece adam gibi yaşamak istedim bu ülkede.
Öyle yalnız kaldım ki bazen kendi gölgem bile gitti,
Ama ihanet etmedim, ne kendime ne geçmişime.
Kimi rüzgârda savrulur, kimi rüzgâr olur,
Ben rüzgâra karşı yürüdüm, ama rotamdan sapmadım.
Öz yurdumda sanki yabancı oldum,
Adımı fısıldadım ki duyulmasın korkular.
Ama korkak değilim, sadece yoruldum,
Yoruldum demek de cesarettir bazı zamanlar.
Ben Türk’üm. Eğilmem. Kimseye üstünlük kurmam,
Ama yok sayılmamı da sineye çekmem.
Bu vatan herkesinse, ben de pay isterim,
Eşitlik masal değil, alın teriyle yazılır;
Ve ben alnımdaki terle bu toprağa şiir yazdım.
Kayıt Tarihi : 6.7.2025 21:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
