Bir gölge düşer duvarlara, bir kış akşamı,
Bir köşede unutulmuş, eski bir sandalye,
Tozlu sayfalar, gözleriyle okur geçmişi,
Ve zaman, ağır bir tespih gibi akar,
Her boncuğunda, bir sükût, bir sır.
Göz kapakları kapanır bir an,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta