Terkedilmiş demir yığını gibi
paslanıp çürüyor insan
bu yad-ı yabanda,
bir ayağım ileriye gidiyor
öteki geride, uzaklarda,
Ve bir yanda
coşkulanıyor yüreğim
20 yıl ötesinin
hırçın kavgalarında.
Sonu gelmez bir dalaştır
bütün varlığımı kuşatan,
Kördüğüm ve kocaman
zıtlıklar yumağı beynim
ben çözdükçe dolaşan...
Şubat’93
melbourne
Kayıt Tarihi : 19.12.2008 07:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yormadı ve içinde koskoca bir neslin çelişkileri öz eleştirisi saklı..ama şiirdi.
Duyarlı yüreğine sağlık dost kardeş...
TÜM YORUMLAR (1)