Oyunla öğrenenler...! Şiiri - Emsal Toprak

Oyunla Öğrenenler..!

Hiç takmadan ayağını ip atlardı ki şenay
Çocuklumuzun gecelerinde bizim gibi şendi Ay

Elinde tahta kılıçla filmcilik oynardı mevlit
Sonra koşarlardı camiye kaçmasın diye mevlüt

Necdet borudan üfleyerek girabolu sıkardı
Değdiğinde girabolu kaşı gözü yakardı.

Sonbaharda oynarken buz tutardı eli ahmetin
Saymadan söylerdi sayısını cebindeki misketin

Kartal bir kod yazılı çemberli tahta kızak
Vız gelirdi İrfana kurulan tümsek tuzak

Mahalle muzdaripti bilyalının sesinden
Bazen bir tokat sesi kadirin ensesinden

Sek sek oynardı şükran keklik gibi sekerek
Bilinirdi çocuğa oyundan başka ne gerek.

Topaç çevirirdi sokakta bir mumlu iple erol
Gülerek bakan babası, gururla derdi varol.

Elinde kuru söğütten bir sopayla hikmet
Üşenmez kazardı toprağı oynamak için met.

Mahallenin en haylaz çocuğuydu kamber!
Yorulmazdı kan ter içinde çevirirdi çember.

On yaşındaydık O! Bana göre gönüldaşdı
Nazlı nazlı oynadığı oyunu hep beşdaşdı.

Geceleri tatlı bir huzur dolardı odama
Abimle biraderim oynuyorlarken dama.

Hep meraklı gözlerle seyrederdi bizi lale
Metin’ in oyunuydu taşlardan yedi kule.

Yakar topta Ayşe’ nin gözü hep eşindeydi!
Yan tarafta on çocuk patlak topun peşindeydi.

Saklambaçta her zaman ebe olurdu mustafa
Kurtulamazsa oyundan hemen ederdi istifa.

Hepimiz çok severdik al bayrağı öpeni
Zamantının kenarında oyunumuz kömeni.

Leyla abisine derdi ki oyuna sen de katıl
Üçgenin içerisine saplanıyorken tırtıl.

Fatma yürürdü sessizce elinde beyaz mendil
Yağ satılan, bal satılan gecelerdeydi kandil.

Osman için erhan’ın sırtı yumuşak döşekti
En çok sevdiği oyun kesin uzun eşşekti.

Sormazdı kimse kimseye soyunu ve sopunu
Büyük, küçük, kız, erkek oynardı kartopunu.

Kara kemal şöyle bir hızla kolunu itip
Çıkarırdı avucundan cin cin ile tipitip.

Emsal her oyunun içinde, ortasındaydı
Oyunla bu hayatı öğrenme noktasındaydı...!
E.TOPRAK