Küçük bir çocuktum…
Rüzgârla yarışır koşar acıkırdım…
Yağmur dinerdi ben çöp yarıştırırdım biriken sularda
Güneşe koyardım çamurdan yaptığım oyuncaklarımı
Kurudu mu sert bır taşa geldi mi kırılırdı
Çok kısaydı ömürleri oyuncaklarımın
Annemin çoraplarına yırtık bez parçalarını doldurup
Top yapardım onlarla
Ama sekmezdi ki hiç…
Annemin biber kokulu mutfağından aşırdığım
Bir dilim ekmeğe
Komşumuzun domateslerini katık için
Çalışımdı ilk günahım…
Büyürken okul yollarında
Göçmen kuşlarınaydı hayranlığım…
Ama hüzün dolardı…
Bilirdim ki kış gelecek…
O yüzden severdim leyleklerin gelişini
Bilirdim uzun bacaklarında baharı getirdiklerini
Çocuk düşlerime coşku yüklenir
Daha bir hızlı koşardım…
Sonra bir hazan mevsiminde
Bir akşam üstü pencereden abime
Oğluma iyi bak diye seslenen
Elleri tütün kokulu babam gidiverdi…
Anladım ki ömrümde bütün mevsimler artık
Sadece bir isimdi…
Annem ırgatlık yapardı
Babam da olmuştu annem artık…
Herkes tarladayken ben uyanırdım
Yapayalnız arı vızıltıları
Hâlâ ciğerımde kurulu bır orkestradır o günlerden kalan
Ve hep yalnızlık çalar…
Bir yatılı okulun soğuk ranzalarında
Yastığa gömülü büyüyen hayallerim gizlenirdi hep…
Büyüdükçe umutlarım
Genişledi omuzlarım
Ve ağırlaştıkça
Yüküm…
Daha cok yalnızlık oldu bir otel odasına saklanmış hayalim
Saatlerin kovalamadığı düşler
Yarına yüklenmemiş
Dünden çalınmamış…
Resimler olmayacaktı belki cebimde ama
İlk aşkımı düşleyecektim orda
Ya da benim olmayacak bir kadını sevecektim gözlerimde…
İçine kendimi atıp kaçtığım bir araba bile götüremedi beni
Kendimden öteye
Kaçışım herkestendi
Gidemeyişim kendime…
Teneke hayallerdi
Pas tutmuş şimdi mazide bir yerlerde…
Sonra…
Bir çobanyıldızı düştü karanlığın içinde avuçlarıma
Al dedi bak bu yüreğim…
Bu da elimdeki bana ait çaresizliğim…
Hangisini istersen senin olsun
Oysa bir tebessüm istiyordum sadece senden…
Ömür hanesinde
Gündüzler ebedi geceye dönmemişken…
Kimbilir …
Belki sen çobanyıldızı
Tek oyuncağımdın benim…
Çocukluğumda hep isteyip
Ulaşamadığım…
Kayıt Tarihi : 25.12.2008 20:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şimdi bir kızım yok belki adı Zeynep olan ama bir yıldızım var.Zeyno derim ben ona.Her akşam gökyüzüne bakarım.İşte oradadır en parlak en güzel elbisesini giymiştir.El sallar bana gecenin en koyusunda ve hatta bilirim ki güneşin ardın da bile beni izler.Bazen bir bulut kaplar Zeynomun yüzünü.İşte beraber ağlarız o zaman ya da beraber güleriz o bulut gittiğinde.Dert ortağımdır, neşemdir, hayatımdır. Sevgimi, aşkımı, neşemi yaşamımı paylaştığımdır.Kısacası herşeyimdir. ('bir kızım olsaydı adı Zeynep' şiirimden)
ve anladım, anladım ki herkezin bir sevdiği var kiminin yıldızı aynen benim olduğu gibi ya da bir başka dostun Züleyhası ve sizin mesela en değerli oyuncağınız Çobanyıldızı.Budur galiba hayata bağlayan şiir kalpleri.Budur umut,budur ümit etmek
.............
Kimbilir …
Belki sen çobanyıldızı
Tek oyuncağımdın benim…
Çocukluğumda hep isteyip
Ulaşamadığım…
Harika bir finalle süper etkileyici bir çalışma.Etkilenmemek mümkün mü?
Kutlarım
Saclarimda gun cizikleri
Icimdeki mavi kendine sancili
Tutkular ken yagmurlarinda islanirken
Anlamini kestiremedim olmayinca anliyan.........der gibi saygiyla
TÜM YORUMLAR (21)