her sabah
başucumdan
alır giyerim
çocukluğumu yeniden.
işe gider
çelik-çomak oynarım
ne çıkar
büyüdüysem
çizgili topacım
rengarenk bilyelerim
yok gerçi, bugünlerde
kumdan kalelerimi de
yemiş, bitirmiş deniz.
bilseniz
nasıl gizledim
çocukluğumu içimde senelerdir
bet beniz
prangalı kelebeğe
dönmüş derdiniz.
emin olun
büyüdüysem
suç benim değil.
ortalığa bunca kin
bunca nefret saçılmışken
Şeytan’a uymadan
hala gülümsüyorsam
bilin ki çocukluğumdan.
doğru, elma şekerimi
kimseyle paylaşmadım
cezama da razıyım
suçum bu kadarsa.
gerisi iftira
demokrasi diye diye
ne kimseye saldırdım
ne Irak’ı bombaladım.
kulağıma fısıldanan
vaatlere kanıp da
açılım da yapmadım.
çok şey istemedim
zaten hayattan
yükseklerden korkarım.
soluduğum huzur
bir de can yoldaşım
avucumda kalanlar.
bakmayın
çocukça gülümsediğime
şimdiki oyuncaklar
çağa ayak uydurmuşlar
ne ben onları anlıyorum
ne onlar
beni anlıyorlar...
27-10-2009
....Ayvalık....
H.Hikmet Esen
Kayıt Tarihi : 27.10.2009 12:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuklar değil Dünya'yı yaşanmaz eden Ah bu büyükler Kabahatin büyüğü de Çocuklarda aslında Ne çabuk büyüdüler
tam puan
her zaman ki gibi elinize yüreğinize sağlık
.......güzel anlamlı,hoş bir şiir olmuş.........usunuza sağlık......
umut dolu saf sıcak bir duruşun şiiri olmuş..şiirin genel yapısına uymayan;
*demokrasi diye diye
ne kimseye saldırdım
ne Irak’ı bombaladım.
kulağıma fısıldanan
vaatlere kanıp da
açılım da yapmadım*
olmasada olurdu sanki takdir kalemin..
tebrikler teşekkürler
TÜM YORUMLAR (44)