Oyuncak Arabalar Şiiri - Şevki Çiftçi

Oyuncak arabalarım vardı.
Sevmezdim onlarla oynamayı,
Gerçeklerini isterdim.
Kerpiç duvarlı evin pencerelerinden,
Seyrederken dünyayı.

Sonsuza dönük hayallerimin,
Işığı sönük gecelerinde,
Ağlarken saklamazdım,
Akan gözyaşlarımı.

Mutluluk denizinde yüzerdim,
Ta başından beri,
Hayat söyle bana ne oldu.
Herkese kısmet olmayan,
Sevinçlerin kucağında.
Boşa nöbet tutmuş yüreğim.

Günler dökülüverdi serapa,
Gafil avlandık,
Bilemedik gerçekleri,
Fanilere bağlandık.

En büyük saltanat,
Kul olma bilincidir.
Can kafesinden uçmadan,
Gafletten uyanma sevincidir.