Baktıkça ellerime, güç gelir menzilden
Birikmiş satırlar varsa yetişmeye tezat
Yalnızlık, kara sevdaya muaf gelir
Az çok ağladıydım arka kaldırımlarda
Levha sahnesinde ek bir bulut dolanırdı armut akşamüstlerinde
Baktıkça içime çığ büyüyor, sanma sakın!
Ben, ölümden ölüm yaratırsam eğer
Etimden et düğümlenirse
Daha iyi anladığımdan değildir melankolik hüznü.
Kayıt Tarihi : 27.3.2014 14:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!