…/ O kadar Yalnızdım ki;
Odamdaki oyuncaklara sığındım..
Kimsesizliğimi onlarla yok etmeye çalışırken,
Onlarında birden kimsesiz olduğunu fark ettim..
Onlarda benim gibi; “Kimsesiz değilim artık” demek istiyordu..
Yalnızlığım arttıkça oyuncaklarım çoğaldı..
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Güzel bir ironi..., hayat bundan sonra oyuncaklar ile oynasa ve yaşamları serbest bıraksa sanki daha güzel olacak ama...
Kaleminize sağlık, kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta