…/ O kadar Yalnızdım ki;
Odamdaki oyuncaklara sığındım..
Kimsesizliğimi onlarla yok etmeye çalışırken,
Onlarında birden kimsesiz olduğunu fark ettim..
Onlarda benim gibi; “Kimsesiz değilim artık” demek istiyordu..
Yalnızlığım arttıkça oyuncaklarım çoğaldı..
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Güzel bir ironi..., hayat bundan sonra oyuncaklar ile oynasa ve yaşamları serbest bıraksa sanki daha güzel olacak ama...
Kaleminize sağlık, kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta