Oyuncak Şiiri - Feyzullah Evcil

Oyuncuklarda ağlar bilirmisiniz
Bir insanın elinde oyuncak olursanız,
Benim ağladığım gibi..
Ağlarsınız.
Bazen bir keman sesi,
Bazen bir güzel türkü,
Bazen bir ses,
Bazen bir kem söz,
Bazen ise sigaranın dumanı....
Ağlatır az da olsa..
Yolda çiğnenmiş bir hayvan görürsünüz araçlarca...
Bir tutam yaş gelir gözlerinizden...
Seversiniz,
Çünkü kainattaki yaşayanları..
Hayvanda olsalar bile.
Eziyet çekerseniz manevi ağlarsınız...
Yaralanmışlıkları yaşayan bir insansanız şayet....
Gözyaşı ile ağlayamazsazsanız..
Daha kötü değilmi?
İçten ağlayabilirsiniz.
Gizlece,
İç çekerek..
Gözler bakar görmez olursunuz...
Belkide o anda içten ağlıyor olursunuz..
Mavinin sevgisi bile çoşturamaz sizi....
Dağlarda ki şahinlerin görkemini bile göremez olursunuz.
O anda gözleriniz yoktur
Tıpkı görmeyen bir oyuncak gibi...
Sevemezsiniz...
Çünkü yüreğiniz yoktur..
Oyuncak olduğunuz için..
Yürüyemezsiniz,
Kan yoktur dolaşan ayaklarınızda...
Gülemezsiniz..
Acı düğüm olmuştur boğazınızda....
Eğerki oyuncak olmuşsanız:
Çaresi yok ki yaramaz bir çocuk,
Başınızı da koparacaktır..
Başsız bir oyuncak,
Çöp tenekesine atılacaktır,
Belirli bir süre sonra...
Daha evvelki atılan oyuncakların,
Atıldığı yere..
Yeriniz hazırdır........
Ama siz hep yaşayacaksınız,
Ve yaşatacaksınız o ufacık kalbinizde...