Oyuncak Şiiri - Gürhan Keskin

Küçük yaramaz bir çoçuk gibiydin
elinde hep bir oyuncak olsun isterdin
yoksa kimseye rahat yüzü göstermezdin
kyamazdım kıramazdım bir dediğini iki etmezdim senin
belkide asıl oyuncağın bendim
gel deyin ce gelen git diyince giden
sırf sen zevk alasın diye acısını bile göstermeyen
yerden yere atsanda yinede sana hissettirmeyen
bendim oyuncağın en büyük zevk kaynağın
kolumu kanadımı kırdın dönüp arkana bile bakmadın
şimdi başka oyuncak bulmussun kendine
bilirim yakında onuda atarsın bir köşeye
sen değer bilmezsin sen sevgiyi haketmeyen tek kişisin
sen sevdiğim sen özlemimsin amma
sen sevilmeye değmezsin
ve sen kimseyi sevemezsin