Oyunbozan Şiiri - Ferda Çalışkan

Kendim kendime sağır olmuşum sesinizden
Dinleyeyim kendimi biraz
Sessizliğimin başını ağrıtmayın.
Kendimi kendime getirsem,
Kendime sığamıyorum
Çıkın gidin yanımdan biraz
Yalnızlığımı yalnız bırakın.
Kendimden hatalarımı çıkarsam,
Başkasının derslerini alırım hayattan
Bırakın kendi dersimi alayım,
Yanlışlığımı yanlış bırakın.
Bırakın yanayım,
Hatalarım, zangır zangır titretirken
Ruhumun köklerini
Yanayım ki dallarımdan meyve düşsün
Ademoğluyum,
Hatalarla yoğrulacak elbet hayatım
Pişmanlıklarım dolu,
Deliyor gururumun gövdesini
Mutlu olamam ben,
Telafilerden yama yapmadam gururuma
Bilemiyorum
O zaman koruyacak mı gururum beni hayattan
Aşağılanmaktan, boyunduruktan, ayak altından…
Gururlandığımda mutlu olabilecek miyim gerçekten?
Mutluluk diğer hislerin bir kuklası mıydı?
Ya da ben miydim onu
Endişelerimin sonuna urganla bağlayan
Ben miydim
onu gururumun parmağında oynatan
Ben miydim sadece mutlu olamayan,
Mutluyken hüzünlenen?
Acaba mutluluğumla ben mi oynuyorum
Bir kukla gibi…
Hiç mutlu etmiyor bu oyun beni,
Ben eve gidiyorum…

FERDA ÇALIŞKAN