Oyuna Doyun Şiiri - Şair Sihir

Bir mavi deniz ortasında bir beyaz kule,
Avucuma sığmayan oyuncaklarımdı.
Deniz kulenin önündeki kayalara çarpar,
Tarih yükselir gökyüzüne karışırdı.
Oyuncağımı başkasına sattılar!
Artık deniz kulenin önündeki dümdüz betona çarpıyor,
Tarih ise yemek kokularına karışıp,
Utana sıkıla yükseliyor yine de gökyüzüne.
Hiç oyuncağından vazgeçen çocuk gördünüz mü?
Ben gelene kadar size tavsiyem,
Yemeğe değil de,
Oyuna doyun...