Oyun Yok ki Oyuncu olsun Şiiri - Esel Ar ...

Oyun, oyuncu ikilemine hapseder
Yaşamı eksik avuçlamış kişi
Ne sahne vardır tasarlanmış
Ne senaryo ne de oyuncular
Terkedilmişliğin acısı,
Kendi kafasında seyirlik oyunlar kurgular.
Başlayan her şey bitebilir
Kabullenmez bir türlü
Kanatır, kan aktıkça daha daha kaşır
Kapanmış defterler açılır
Dedin demedin sözcükleri ortalığa saçılır.
Düşlerinde büyüttüğü sevgiliyi
Koyar en baş rollere
Yanındayken canandır, candır
Terkedince olur melun can.
Sevgiliyi oturtunca baş rollere
Kendisi de girer hayal ettiği figüre;
Ruhunun açlığıdır oysa bu oyun sandığı
Tavır, mimik, sözcük avına çıkar
Her ağızdan çıkanı avcı gibi yakalar
İndirir birlikte yaşanmışlıkları
Seyirlik orta oyunlarına
Turneler hesabına dönüştürür
Gezdirir mahremi köy köy, kasaba kasaba.
Öfkedir bunları yaptıran eminim
Kurgusunda başrole soyundurduğu
İnsandır, ne devdir ne de cüce
Kendisine figüran diyen
Ulaşamayınca sevginin gücüne
Bekler, alkış tutar adam tükensin diye.
Sevgi sözcükleri asırlardır söylenir
Hissedilir söylenir, hissedilir dinlenir
Çıkmışsa gönülden, yazılmışsa ak kağıtlara
Silinmemiştir durur anı sayfalarında.
Gidebilse keşke tüm sevdalar, aldanışlar olmasa,
Bitmeden uzasa gitse, kıyamete, sonsuza
Yaşanmışlıklarda bu hırsın nedeni ne,
Oyun, oyuncu, senaryo aramak niye.
Çözdüm zannediyorsun yaşamı ve beni
İnsan önce kendisini çok iyi tanımalı
Söylenmişler, yazılmışlar karıştırıyor kafanı,
Bu yüzden yaşanmışı sandın aşk tufanı.
Kim neyi tasarlamış, sor mutlaka kendine
Doğruyu akıl, mantık yoluyla bulursan,
Anılar da kirlenmeyecek böylesine.
Ortada ne oyun ne sahne var
Başrol yok,senaryo yok, figüran yok
Senin deyiminle, ne devim ne de cüce
Doğrudur söylediğin, sevdik ve sevildik
Ağır suç mu oldu sevgi bitince.
Daha daha vardır demiştik
İlk günden söyledik
Bitmesi gereken biter dedik
Bir başkasını sevince, bitmesi gerekti, bitirdik.
Batırdıysam sende ki sevgi sandalını denizde
Sevdasız, sevgisiz yaşayamam ben
Kapanmaz asla yüreğim sevgilere
Bir gözleri güzele kapılmış gönül
Gitmişiz başka sahillere.
Senin söyleminle oyun olsa ne çıkar
Kaptığımız yerden yaşıyoruz yaşamı
El ele, göz göze, diz dize
Bu günü var bu sevdanın
Yarınından kime ne..

Esel Arslan
2007- Ankara