Dünya, hayat ile ölüm arasında geçen bir oyundan, oyalanmadan ibaretmiş.
Oyunu yarıda bırakıp köşeye çekilenlere, çocukların tabiriyle mızıkçılık yapanlara meğersem ölü denirmiş.
O köşeye çekilenler oyun sahibinin ya kendisini tekrardan oyuna dahil etmesini ya da bir daha dahil edilmemek üzere oyundan çıkarılmasını beklermiş kendince
Oyundan çıkarılan kurtulur mu bilmem, ama bildiğim bir şey varsa o da kalan gidenin yarım bıraktığı hayat öyküsünü sürdürmekle mükellef olur
İşte ölmek de ölmemek de bu oyundan dünyanın cilvesi Ey kari!!..
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta