Oyun evi... Şiiri - Zeynep Tavukçu

-ey insan,
dişin kırılabilir altına bakarken! ...-

bir oyundur yaşam,
katlanabilmek için sahne arkasında
başka dünyalar yarattığın;
sofranda peynir ekmekle geçmiş gazete,
bir demli çay...

kulağında ninni...
bir kuyu doğar mekanda
iki ay gökyüzünde üç güneş döngüsüne bedel; mavi! ...

kitaba uymayan rüzgar
ıslak toprak ile yıkanıp,
kızıl yapraklar arasından
içine çeker nefesini;
oyuna geri dönmeye zorlar benliğin
beden ve şartlar izinsiz,

bir nokta
ki, kuyruksuz
ki, adı sıfır; kırlangıçlar düşünce...

acı ise çekmek boyun borcun
amaç; sisler içinde
yol bulmak o noktaya

korku işe yarıyor mu?
peki ya ışık?
renkler içinde isyankar! ...

bükülmüş iplik taneleri, bileklerin mor.
yol düşünürken
ve
düşlerken...

durakladığın her an üzerine biniyor.
kabuslar elini kolunu bağlıyor
kan kokusu!
...

bir oyundur yaşam,
gafletinde töz
perde araları derin uykuya daldığın