Oysa Yaşam Şiiri - Ulvi Sahipoğlu

Bir deniz feneri gibiyim
geceleri aydınlatan...
Ben bir baykuş muyum yoksa?
gecelerin sessizliğine ve yalnızlığına
sığınan..
Gölgemi ateşe tutuyorum
yansıyor umutsuzluk duvarlara
Gri duvarların üşüyen nefesi
ısıtıyor ruhumu
Yalnızlık işte bu
üşürken ısınmak,
ısınırken bile üşümek..
Bana hayatı yanlış öğrettiler
ya da ben hayatı yanlış anladım
bir sükût gömleği
içine sığmayan
ben dünyadan büyük müyüm,
yoksa dünya benden ağır mı
Cevabını bilmediğim sorularla
kafamı yormuyorum
Çünkü ben üşüyorum
duygusuz insanların sahte sıcak bakışlarına
üşüyorum
Meğer ne zormuş yaşamak
zorunda kalmak
Meğer ne acıymış bile bile her şeye yeniden başlamak
içim çok doldu
Pasifik Okyanus'u yanımda nehir gibi kalır
dualarım bulutlardan geçmiyor
Tanrıya ulaşmıyor
ben yürüyorum
saçlarımda rüzgar kokusu
dudaklarımda yaşanmışılığın
kupkuru hatırası
Oysa yaşam gecenin en karanlık
ve sabahin en aydınlık zamanında
saklıymış...