Oynanmayan Oyun, Şiiri - Cağlar Akarsu

Oynanmayan Oyun,
......
Ellerini uzattı yavaşça.
İri gözlerinde; masunca bakışlar gizliydi.
Dudaklarına buruk bir tebessüm yerleştirdi!
Yarı hüzünlü bir sesle; yavaşça mırıldandı,
“” babacığım benimle oynar mısın? ? ””dedi.
..
O minik yüreğinde, bir çarpıntı vardı,
Onun vereceği cevap, bir anda,
Tüm yaşamını, değiştirecekti.
Çocukça dünyasında, kuşlar gibi özgür,
Bulutlarda uçmak istiyordu.
Avuçlarında ki her tüy,
Bir bulut tanesi gibi, önün de,
Koşarak uzaklaştı,
...
Bir an bakakalmıştı, arkasından,
Derin bir “ oh” çekti,
..
Acaba...
Dikkatleri kendi üzerinde,
Bir ayrı toplamak için ne yapabilirdi,
El sürülmesine çok az izin verilen,
Eşyalar geldi aklına, birden,
Bilgisayarın başına geçti,
Tüm öfkesini tuşlardan almak için,
Minik parmaklarını, her köşeye uzattı,
.....
Gözler üzerine dikilmişti,
Biliyordu,
Babası ve ağabeyi bir anda koştular,
Aradığını tam bu sıra da buldu,
...
Sesini son perdeden bırakarak
“”benimle kim oynayacak “””
diye.
Gözü yaşlı bağırdı.
...
28/tem/03 caglar akarsu