ÖYLEYSE SÖYLEYELİM mi....

“..Ne söylesem,te’siri yok.. Sussam,gönül razı değil..”
—————————————————
Neden söylemeyeceksin? ..Bulunmaz mı ki anlayan? ..
Susma,söyle! Senin Dil’in kimsenin AGRAZ’ı değil..
Cemalettin,söyleminden bulunur elbet anlayan;
Ne Dil’in ve ne de gönlün âlem’in AHRAZ’ı değil..

—–ÖYLEYSE SÖYLEYELİM—–
Sana olan tutkunluğum,birden parlayıp,kaybolan,
Kirli havaya karışan kuru ot ALAZ’ı değil..
Şahane bakışlarındır,kâlbime çakılıp-kalan!
YARATAN’ımın lûtfudur,cezası, İKAZ’ı değil…
AŞK’ına erişmek için,umutsuzca kovalayan,
Ardından çaresiz,bitkin bakakalmış TAZI değil…
Sondem’imde,senden esip,dertli yüreğime dolan,
Ondurmayan,kara sevdam, dedemin İVAZ’ı değil…
Başedemediğim bu AŞK,ailemden miras kalan,
RABB’bımın verdiği ceza; hastalık ARAZ’I değil…
Gülyüzünü gördüğümde,kızıl alevlere dalan,
Yüzümdeki kızıllıklar,Dalbastı KİRAZ ı değil…
Tenimi yakıp-kavuran! .Beni ateşlere salan!
Hülyalı bakışlarındır…Ruhumun MARAZ’ı değil…
Gözlerinin ışıltısı,yaş’lı gözlerimde kalan..
Bu kara sevdalı AŞIK,Agob’un KÖRKAZ’ı değil…
Ben’i,benden alıp-giden,LEVH-İ MAHFUZ’da yazılan,
Ana karnında alnıma nakşolunmuş YAZI değil…
Zümrüt yeşili gözlerle aklımı başımdan alan! .
Manastır rahibi ya da kilise PAPAZ’ı değil…
Şahane gülüşleriyle,herdem kalbimi hoplatan,
Bu garibin,MEVLÂ’sından,dileği,NİYAZ’ı değil…
Hasret acısıyla coşup,tüm bedenime yayılan,
Gözyaşımın çağıltısı,Ozan’ların SAZ’ı değil..
Göğüs kafesimi yırtıp,hıçkırık olup boşalan! ;
Harabeye çevirdiğin kâlbimin AVAZ’ı değil! ..
Sonbahar’ımın sondemi,tükenen günle kaybolan,
Ömrümün Karakış’ıdır,bunca geçen YAZ’ı değil! ..
Delikanlılık çağımda,beni gurbetlere salan! ..
Sonbaharın rüzgârları,karakış AYAZ’I değil…
Cemalettin, İLK AŞK’ından,sana tek hatıra kalan,
BEYAZ GÜL’ü savurmağa,yanık gönlün RAZI değil! …

-ERDEK-09.08.2007

ivaz: karşılıksız bağış
ahraz/ahres: dilsiz
agraz. kinci,kindar