Öylesine Bir Yaşam Şiiri - Şehmus Kartal

Yaşamın şartlarına alışmak oldukça zor,
Hayli ağırdır bu yük omuzlar kaldırmıyor.
Ne demek sosyal yaşam, tutkunuz sefalete
Toplumdan soyutlandık sığındık adalete..

Sefalete alıştık bulamadık itibar,
Ömür boyu sabrettik olduk birer ihtiyar.
Metanetle yaşadık varoşlarda sessizce,
Çığlığımız duyulmaz, sanki kaldık hapiste..

Geceler hep karanlık mehtap küskündür bize,
Yalnızlık hançer gibi saplanmış kalbimize.
Bir gün olsun refahı arayıp bulamadık,
Yok olan bir hayaldi serapı seçemedik..

Bütün kapılar bu gün kapandı üstümüze,
Feryat, figan eyledik gelen yok sesimize.
Beklerken bir karşılık elimiz açık kaldı,
Sellerin ortasında herkes çaresiz kaldı..

Yükseğe yol bularak kaçmak için çırpındık,
Bir türlü kaçamadık engele kafa vurduk.
Düşündük en sonunda şükrettik halimize.
Bizden beter olanlar taç olur başımıza..

Yıllar boyu ezildik kalmadı bir tahammül,
Kadere razı olduk olmadık kullara kul..
Onurlu bir yaşama hasret kaldık hepimiz,
Hangi kapıya gitsek sıvazlanır sırtımız..

Yıkılası bu dünya dört yanı kahkahalar,
Bölündü uykularım içimde yaram sızlar.
Varlığımdan habersiz sürüp giden bir yaşam,
Nerde kaldı merhamet insanı insan yapan..