Öylesine biçare Şiiri - İlyas Kaplan

feryadın en çığlıklısı yığılır düşer kulaklarıma
ayıklarım acılarını uykusuz gecelerin
çocukluğumun gözyaşlarından tanırım onları
kaç kez umut olmuşlardı düşlerime
hayallerimin müşfik anlarına ninni

hala kimsesizim öylesine yapayalnız

yanılgıların en zanlısını tadarım binlerce kez
karanlığın adımları gaipten üstüme gelirken
yaralanmış kalbimi ısırır tam yarısından geceler
korkular şüphelerimin peşi sıra dizilir
arkamda hayaletler önümde uçurum
kan ter içinde cebelleşirim vuruşurum

hala yorgunum, mecalsizim öylesine bitkin

gel-gitlerin en çılgını vurur duygularıma
gönlümün ıssız sahilleri yudumlar zehrini
can çekişir başımın belası heyecanlarım
karanfilden anıları tam kalbinden öperek
özlemle beklerim yanaklarıma konacak buseyi
mevsimlerin iliklerinde el ele dolaşmayı

hala derbederim viraneyim öylesine biçare

kimsesiz vadilere sokulur kelebek ihtiraslarım
derinlerine dökülür ruhumun yaldızları
yankılanır sabah vakti ezanın şahadeti
kanatlanır göğsümden yağmur sayısınca melek
öyle bir parıltı öyle bir ışık tecellisi ki
nurdan bir denize dönüşürüm sanki

hala etkisindeyim, rüyadayım öylesine sevinçli

redfer