Öylece Yürüyorsun Şiiri - Şahin Çınar

garip bir yalnızlıksın
dünyanın yörüngesinden kopmuş..
sürükleniyorsun öylece
ruhun bedeninde sır içinde sır bir gece

dilinde dönüp duruyor
bilip de bilmezden gelinen bilmece

bulutlar dünyayı
yıldızlardan gizlemenin endişesinde

sıksan havayı
oluk oluk kan akacak avuçlarından
teninde faili meçhul (!) alev alev yaz yangını
ama sen üşüyorsun bilmecenin içinde
öylece yürüyorsun

yabancısın buralara silinmiş adın anıların
çıkmaz sokaklarda tükeniyor pusulasız adımların
uçup gidiyor dilinde ağaran yetim sözcükler
çaresi yok susuyorsun...
bir sen bir de gece öylece yürüyorsun

ağulanmış damarların
zakkumlar açıyor solgun yüzünde
ne gökdelenlerdeki hoyrat bakışların
ne de biçare sokakların farkındasın
bomboş bir sayfada tümcesini arayan noktasın

zihnin kurnaz kurguların kalleş sarmalında
düşüncelerin çapraz sorguda
hislerin saflara ayrılıp kavgaya tutuşmakta
ölüm ölüm!...
diye bağırıyor birileri sokakta

kim dost kim düşman bilmiyorsun
kalleş pusuların ortasında
bir sen bir de gece öylece yürüyorsun

silinmiş sokakların adı kimlikler de
yaz gecesi buz kesiyor yalnızlığının gölgesi
ah! kendi değil hiç kimse bu yüzler kimin maskesi?

içinde depreşen yasak sorular...
yanıtlarını biliyorsun
suskun ve kırgın öylece yürüyorsun..