Öyle Zoruma Gitti’ki Yalnızlığım...

dün gece
sessiz ve karanlıktı
tek başıma yürüdüm
eski buluştuğumuz o sokakta.

hafif bir yağmur yağıyordu
gökyüzüne baktığımda
sanki yıldızlar bana küskündü
bende geceye.

siyah beyaz bir resmin vardı bende
çıkardım koynumda
çok şey anlattı bana
kusursuz bakıyordu sanki
o an sarılmak öpmek geldi içimde.

dokundukça uzaklaşıyordu
yalnızlığım sırtımda vurdu
çünkü kalem özlem yazıyordu
gökte kara bulut gözler ise nemliydi.

birden bire içimden bir şarkı mırıl dadım
şeytan üçken kurmuş yalnızlığıma
seni sordu bana
günlerde eylül
birde yağmurlu bir gündü
peşimde kaldı ayak izlerim.

bugün yine güneş soğuk bakıyordu sensiz bana
elveda diyip sen gittin ya
ben tükendim
karartım sokaktaki bütün ışıkları
suskun kaldı şarkılarımız
işte o an yalnızlığımı hissettim.

etrafımda dönüp durdu bütün duygularım
ben hayalini kurdum götürdü beni çok uzaklara
dönüp baktığımda geceyle gündüz çoktan birbirine karışmıştı
öyle zoruma gitti’ki yalnızlığım
usulca sürünerek geçtim yürüdüğümüz o eski sokakta...
Hüseyin YANMAZ
17/10/2012